روانشناسان و مشاوران هر دو متخصص سلامت روان هستند.

افراد در هر دو زمینه دارای مجوز فعالیت هستند. در حقیقت ، آنها اغلب وظایفی که دارند مانند هم است.

با این حال ، هم در آموزش و هم در دامنه تمرین آنها ، تفاوت هایی وجود دارد.

حوزه فعالیت روانشناس و مشاور

دامنه عمل یک روانشناس به طور معمول شامل طیف گسترده ای از تست ها از جمله تست های ضریب هوشی و تست های عملکرد عصبی است.

روانشناسان ممکن است آزمایشاتی را برای بیمارانی انجام دهند که مرتباً آنها را نمی بینند.

به طور کلی یک روانشناس تجویزات پزشکی درمانی برای یک بیمار را بیشتر به عهده دارد.

در هر دو زمینه رشد برای درمانگر جدی است ، اما مشاوره سریعتر رشد می کند.

نوع درمان در هر حالت متفاوت است ، اما درمان از طریق مشاوران در قالب تست هایی که انجام می شود محدود است.

گاهی ، مشاوران آموزش های اضافی را دنبال می کنند تا بتوانند ارزیابی های روانسنجی را انجام دهند.

با این وجود ، آنها ممکن است فقط در شرایط خاص ، فقط به انجام برخی از تست ها محدود شوند.

گاهی ممکن است مشاوران كه در ارزیابی روان سنجی مشغول به كار هستند ، توسط روانشناس نظارت شوند.

روانشناسان به احتمال زیاد با افرادی که دارای بیماری روانی جدی هستند همکاری می کنند.

آنها آموزش داده شده اند تا روان درمانی را با طیف وسیعی از مراجعان انجام دهند.

اما در بسیاری از موارد ، نقش های درمانی عمومی در درجه اول به مشاوران و سایر دست اندرکاران بهداشت روان می انجامد.

روانشناسان بیشتر در تحقیقات شرکت می کنند.

برخی از مشاوران تصمیم می گیرند که دکترای خود را دنبال کنند و به این عرصه ها بروند.

آموزش مشاوران و روانشناسان

مشاوران دارای سطح تحصیلات عالی هستند ، گرچه برنامه های کارشناسی ارشد آنها طولانی تر از برنامه های بسیاری از زمینه ها است.

برنامه های مشاوره بهداشت روان بالینی به حداقل 60 ترم ساعت در حال گذر هستند.

برخی از تخصص های مشاوره ، مانند مدرسه یا مشاوره شغلی ، فقط به 48 مورد نیاز دارند.

برنامه های مشاوره از استانداردهای درسی تعیین شده پیروی می کنند.

بسیاری از استانداردها همراه با مهارتهای عملی مورد نیاز می باشند.

روانشناسان به احتمال زیاد با افرادی که دارای بیماری روانی جدی هستند همکاری می کنند.

رشد و توسعه انسان ، تنوع و موضوعات چندفرهنگی و پیشرفت شغلی از جمله مفاهیم اصلی است.

برنامه های مشاوره شامل موارد درسی در پژوهش است. برنامه های مشاوره سلامت روان شامل برخی از رشته های روانشناسی و برخی در ارزیابی است.

از طرف دیگر بیشتر روانشناسان در سطح دکترا دارای آموزش هستند.

برخی از تخصص ها ، مانند روانشناسی صنعتی شغلی کمتر نیاز می شود.

اما برای نشستن و کار کردن با یک مشتری به عنوان یک روانشناس بالینی یا مشاوره ، یک مدرک دکترا لازم است.

برنامه ها از استانداردهای تعیین شده جهانی پیروی می کنند.

در روانشناسی آمار کاربرد بیشتری دارد تا کارهای عملی.  در روانشناسی ارزیابی روان سنجی بسیار عمیق و مهم است.

کسی که به عنوان یک داوطلب روانشناسی مورد ارزیابی قرار می گیرد ، ساعتهای طولانی از او  ممکن است صرف تکمیل مقاله و پژوهش موضوع مورد نظر روانشناس شود.

اغلب تأکید بیشتری بر روانشناسی می باشد.

با این وجود ، این امر بر اساس تخصص متفاوت می باشد. روانشناسان بالینی معمولاً در معالجه بیماریهای جدی روانی مانند اختلال دو قطبی یا اسکیزوفرنی آموزش بیشتری دارند.

چشم انداز حقوق و دستمزد

در هر دو زمینه رشد جدی وجود دارد ، اما مشاوره سریعتر رشد می کند.

پیش بینی می شود مشاغل مشاوران بهداشت روان بین سالهای 2010 تا 2020 36٪ رشد یابد. در این بین ، مشاغل مشاوره ، بالینی و روانشناسان مدارس 22٪ رشد خواهند کرد.